Interpretacja indywidualna z dnia 12 października 2023 r., Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.858.2018.11.AKA

Zastosowanie stawki podatku VAT w wysokości 8% dla usług montażu i dostawy markiz.

Interpretacja indywidualna po wyroku sądu

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo:

1)ponownie rozpatruję sprawę Państwa wniosku z 9 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej – uwzględniam przy tym wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Op 142/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 23/20; i

2)stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

14 listopada 2018 r. wpłynął Państwa wniosek z 9 listopada 2018 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usługi polegającej na montażu i dostawie markiz. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 grudnia 2018 r. (data wpływu 7 stycznia 2019 r.). Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca jest producentem i ma zamiar wykonywać montaże produkowanych przez siebie systemów przeciwsłonecznych (usługa montażu wraz z towarem), tj. montaż markizy wraz z markizą. Ww. systemy są przygotowywane pod indywidualne zlecenie (wymiary) zamawiającego.

Markiza jest rodzajem składanego daszka osłaniającego okno lub balkon, której konstrukcja jest trwale łączona z elewacją budynku (lokalu mieszkalnego) zwykle na tzw. kołki, jej sterowanie może odbywać się za pomocą silnika elektrycznego połączonego z instalacją elektryczną lub ze sterowaniem całego budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego lub może być sterowana ręcznie. Powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w którym wykonywana jest ww. usługa (w których montowane są ww. systemy przeciwsłoneczne) może przekraczać powierzchnię użytkową odpowiednio dla lokali – 150 metrów kwadratowych, a dla budynków – 300 metrów kwadratowych. Markiza będzie montowana nad balkonami lub tarasami lokalu lub budynku. Rozłożona markiza może wychodzić obrysem poza obszar tarasu lub balkonu.

Zamontowanie tych systemów powoduje ograniczenie dopływu do wnętrza lokalu lub budynku światła i ciepła, a także nienagrzewanie się konstrukcji budynku, co ogranicza np. konieczność stosowania klimatyzatorów, a w konsekwencji ograniczenie zużycia energii. Usługa będzie wykonywana na terytorium kraju.

W uzupełnieniu wniosku wskazano, iż w ocenie pełnomocnika Wnioskodawcy, każdy przypadek montowania w obiekcie budowlanym (budynek mieszkalny) markiz mieści się w „dostawie, budowie, remoncie, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowie”, gdyż będzie dochodziło do zmian funkcjonalnych lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego zwłaszcza w kontekście ograniczenia konieczności chłodzenia lub wentylowania. W przypadku wymiany jednej markizy na drugą, w ocenie pełnomocnika Wnioskodawcy, będziemy mieli do czynienia z remontem.

Istotą tej transakcji jest to, że ma być wykonana usługa, w ramach której Wnioskodawca ma obowiązek dostarczyć markizę zgodnie z żądaniem (zamówieniem) Klienta, materiały potrzebne do zamontowania markizy oraz wykonać czynności montażu markizy. Wnioskodawca jest zdania, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w przedmiotowym opisie zdarzenia przyszłego chodzi o usługę budowlaną polegającą na montażu markizy wraz z dostarczeniem samej markizy, a nie o dostawę towarów wraz z montażem.

Przedmiot Umowy, do którego odnosi się wniosek, dotyczy jednorodnej umowy, a nie dwóch umów (sprzedaży towaru i odrębnie usługi montażu).

W opisanym zdarzeniu przyszłym, Klient oczekuje od Wnioskodawcy wykonania montażu markizy wraz z jej dostarczeniem i materiałami do montażu, przy czym markiza jest wykonywana na podstawie indywidualnego zlecenia Klienta (wskazującego m.in. rodzaj markizy, jej rozmiary, rodzaj jej poszycia, rodzaj jej sterowania, itd.).

Wnioskodawca będzie w ramach zawieranych umów wykonywał następujące czynności:

1)zawarcie umowy wraz z ewentualnym doradztwem (w tym m.in. wyprodukowanie markizy zgodnie ze zindywidualizowanym żądaniem Klienta),

2)przywiezienie markizy na miejsce montażu,

3)wykonanie montażu, w tym przygotowanie miejsca montażu i markizy do montażu,

4)wykonanie montażu (w oparciu o własne narzędzia, np. rusztowanie i materiały). Wnioskodawca planuje, że zakończenie robót montażowych zostanie potwierdzone przez Klienta protokołem odbioru.

Wnioskodawca, zawierając umowę z Klientem, nie będzie w niej rozbijał wynagrodzenia na części, tj. za usługę montażu wraz z dostarczeniem przygotowanej według określonych przez klienta wskazań będzie mu należne wynagrodzenie określone w umowie i potwierdzone w fakturze. Natomiast w samym formularzu zamówienia ze względów organizacyjnych może zostać wyodrębniona kwota za markizę, za sterowanie do markizy (np. silnik) lub inną automatykę (np. czujniki pogodowe) oraz montaż, nie będzie natomiast wyodrębniona cena za transport czy materiały niezbędne do montażu lub np. wynajem do montażu podnośnika.

Jeżeli przyjąć, że elementem konstrukcyjnym są ściany konstrukcyjne, w tym ściany zewnętrzne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce (dalej elementy konstrukcyjne) to markizy będą montowane do elementów konstrukcyjnych i będzie całkowicie do nich przymocowana. Markiza nie może być przymocowana jedynie np. do ocieplenia elewacji, z uwagi na jej wagę i rozmiary.

Na pytanie Organu nr 8: Czy sposób zamocowania markiz umożliwia późniejszy ich demontaż bez uszkodzenia konstrukcji budynku/lokalu, tzn. czy elementy mogą być przeniesione bez zniszczenia tego budynku lub lokalu (jeżeli nastąpią ewentualne zniszczenia proszę wskazać jakie)? Wnioskodawca odpowiedział: Według Wnioskodawcy całkowity demontaż nie będzie możliwy albo w ogóle albo będzie wymagał uszkodzenia elementów konstrukcyjnych. O ile zdjęcie samej markizy z elewacji wymaga odkręcenia śrub i jej ściągnięcia czy odłączenia instalacji elektrycznej (czyli przeprowadzenia procesu odwrotnego w stosunku do montażu), o tyle demontaż kołków montażowych, którymi w większości przypadków będą tzw. kotwy chemiczne, będą wymagały np. odcięcia kotew i uzupełnienia tynku czy rozkucia ściany czy wieńca (gdy kotwy mają zostać usunięte całkowicie). Szczegółowy proces demontażu, czy jego skutki zwykle powinny być zbliżone do opisanego powyżej, ale z uwagi np. na instalację elektryczną demontaż może wymagać dalej idącej ingerencji w ściany, np. odcięcie i zaizolowanie przewodów elektrycznych, a następnie uzupełnienie tynku.

Z kolei na pytanie nr 9: Czy demontaż markiz spowoduje naruszenie elementów konstrukcyjnych budynku/lokalu, których głównym zadaniem jest przenoszenie obciążeń? W odniesieniu do powyższego tut. Organ wskazuje, że do głównych elementów konstrukcyjnych budynku należą: fundament, ściany konstrukcyjne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce.

Wnioskodawca udzielił odpowiedzi: Tak jak opisano w punkcie 8.

Dokumentacja będzie odbywać się poprzez:

1)umowę pisemną i ewentualną korespondencją e-mail;

2)potwierdzenie zapłaty;

3)sporządzenie protokołu powykonawczego;

4)przyjęcie oświadczenia Klienta o powierzchni użytkowej budynku mieszkalnego jednorodzinnego albo lokalu mieszkalnego.

Markizy wykonane są indywidualnie, zgodnie z wymiarami, kolorystyką i rodzajem tkaniny wybranymi przez Klienta. Składają się z elementów: z aluminium, stali, tworzyw sztucznych, a także elementów tekstylnych (naturalnych lub sztucznych) jako poszycie markizy. Dodatkowo częścią składową może być silnik elektryczny, sterowanie bezprzewodowe, czy automatyka pogodowa (np. czujnik wiatru).

Według Wnioskodawcy, markizy montowane na elewacjach lub nad dachami przyczyniają się do ograniczenia nagrzewania się pomieszczeń mieszkalnych, a w konsekwencji w okresie letnim powodują ograniczenie zużycia prądu w celu chłodzenia czy wentylacji.

Pytanie

Czy Wnioskodawca na usługę montażu ww. systemów przeciwsłonecznych w ww. lokalu mieszkalnym lub budynku mieszkalnym jednorodzinnym wraz z ich dostawą powinien zastosować 8% stawkę podatku od towarów i usług?

Państwa stanowisko w sprawie

Zdaniem Wnioskodawcy, montując ww. system przeciwsłoneczny (markizę) wraz z jego dostawą, na ścianie ww. lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego, ma prawo zastosować 8% stawkę podatku od towarów i usług. Jeżeli natomiast powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego przekraczałaby 150 metrów kwadratowych lub powierzchnia budynku mieszkalnego przekraczałaby 300 metrów kwadratowych, to limity określone w art. 41 ust. 12b ustawy o podatku od towarów i usług stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej lokalu mieszkalnego.

Nie ma znaczenia dla zastosowania stawki podatku to, czy montaż ww. systemów przeciwsłonecznych odbywa się przed tym, gdy lokal bądź budynek jest już zamieszkiwany, czy też ze będzie on już zamieszkany dopiero po wykonaniu przedmiotowej usługi.

Powyższe potwierdzają liczne orzeczenia sądów administracyjnych, w tym m.in.:

1)wyrok NSA z dnia 20 lutego 2018 r., sygn. akt I FSK 846/16 (Mając na uwadze zarówno treść samej uchwały, jak i argumentację przedstawioną w jej pisemnym uzasadnieniu, należy przy tym przyznać rację Sądowi pierwszej instancji co do tego, że przedmiotowa uchwała – wbrew stanowisku Ministra Finansów – nie uzależnia dopuszczalności zaliczenia takiego, jak opisany przez Skarżącego, rodzaju czynności do usług modernizacyjnych, o których mowa w art. 41 ust. 12 VATU, od nieodwracalności montażu, a jedynie wskazuje na trwały charakter połączenia komponentów zabudowy z elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego, tworzących trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Z uchwały tej nie wynika natomiast – jak twierdzi organ w wydanej interpretacji indywidualnej oraz w skardze kasacyjnej – że o trwałym charakterze połączenia zabudowy meblowej z elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego można mówić wyłącznie wtedy, gdy zabudowa meblowa jest zamontowana w sposób ingerujący w substancję budynku, uniemożliwiający demontaż takiej zabudowy bez uszkodzenia jej komponentów lub elementów konstrukcyjnych lokalu. Takie stanowisko Ministra Finansów - w świetle treści omawianej uchwały i biorąc pod uwagę stan faktyczny, w ramach którego ta konkretna uchwała została podjęta - należy uznać za zbyt daleko idące i bezzasadnie zawężające zakres usług, które mogłyby być objęte preferencyjną stawką podatku VAT na podstawie art. 41 ust. 12 w związku z art. 41 ust. 2 VATU.);

2)wyrok WSA w Poznaniu z dnia 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 852/17 (Teza: W przypadku montażu markiz, refleksoli i osłon przeciwsłonecznych, „termomodernizacja” oznacza takie ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków, albo takie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii w zasilających te budynki źródłach ciepła, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków. Montowane markizy, refleksole i osłony przeciwsłoneczne spełnią funkcje termomodernizacyjne oraz modernizacyjne, przyczyniając się do zmiany parametrów użytkowych obiektu budowlanego lub jego części, nie jest to wyposażenie. Są one trwale połączone z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego i podnoszą standard takiego obiektu. Dlatego też należy uznać, że czynności, polegające na dostawie usług markizy, refleksole i osłony przeciwsłoneczne i ich dopasowaniu w obiekcie budowlanym, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś, gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, to wymienione wyżej czynności mogą być objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 710 ze zm.);

3)wyrok NSA z dnia 28 września 2016 r. sygn. akt I FSK 227/15 (Teza: W świetle art. 41 ust. 2 i 12 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 ze zm.), czynności montażu markiz wykonywane w budynkach zaliczonych do programu społecznego budownictwa mieszkaniowego stanowią usługę modernizacji i są opodatkowane obniżoną stawką podatku (8%);

4)wyrok WSA Gdańsk z dnia 12 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 624/16 (W celu dokonania oceny kwalifikacji wykonywanych usług serwisowych drzwi lub okien należy przyjąć, że stanowią one jedną kompleksową usługę, opodatkowaną jedną stawką podatkową VAT. Błędne jest w tej sytuacji dzielenie usługi serwisowej dotyczącej zamontowanych drzwi lub okien w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym na roboty konserwacyjne oraz mieszczące się w pojęciu remontu, które opodatkowane są stawką preferencyjną 8% oraz inne usługi serwisu drzwi i okien, które nie mieszczą się w pojęciu remontu, a które są opodatkowane stawką podstawową 23%).

Interpretacja indywidualna

Rozpatrzyłem Państwa wniosek – 7 lutego 2019 r. wydałem interpretację indywidualną znak 0113-KDIPT1-1.4012.858.2018.2.JK, w której uznałem Państwa stanowisko za nieprawidłowe.

Interpretację doręczono Państwu 21 lutego 2019 r.

Skarga na interpretację indywidualną

20 marca 2019 r. wnieśli Państwo skargę na tę interpretację do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu. Skarga wpłynęła do mnie 25 marca 2019 r.

Wnieśli Państwo o:

1)uwzględnienie skargi i uchylenie zaskarżonej interpretacji w całości,

2)zasądzenie na rzecz Skarżącego kosztów postępowania, w tym uiszczonego wpisu sądowego, opłaty skarbowej w wysokości 17 zł od złożenia dokumentu stwierdzającego udzielenie pełnomocnictwa oraz kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

Postępowanie przed sądami administracyjnymi

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu uchylił skarżoną interpretację – wyrokiem z 25 września 2019 r. sygn. akt I SA/Op 142/19.

Wniosłem skargę kasacyjną od tego wyroku do Naczelnego Sądu Administracyjnego.

Złożyli Państwo odpowiedź na skargę kasacyjną z 26 grudnia 2019 r. do Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie.

Pismem z 13 marca 2023 r. uzupełnili Państwo swoje stanowisko odnośnie odpowiedzi na skargę kasacyjną Organu.

Naczelny Sąd Administracyjny – wyrokiem z 17 marca 2023 r. sygn. akt I FSK 23/20 oddalił skargę kasacyjną Organu.

Wyrok, który uchylił interpretację indywidualną, stał się prawomocny od 17 marca 2023 r. (data wpływu do Organu – 17 lipca 2023 r.).

Ponowne rozpatrzenie wniosku – wykonanie wyroku

Zgodnie z art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.):

Ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie organy, których działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania było przedmiotem zaskarżenia, a także sądy, chyba że przepisy prawa uległy zmianie.

Wykonuję obowiązek, który wynika z tego przepisu, tj.:

•uwzględniam ocenę prawną i wskazania dotyczące postępowania, które wyraził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Opolu i Naczelny Sąd Administracyjny w ww. wyrokach;

•ponownie rozpatruję Państwa wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej – stwierdzam, że stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Na wstępie zaznaczam, że niniejszą interpretację oparto na przepisach prawa podatkowego obowiązujących w dacie wydania pierwotnej interpretacji, bowiem niniejsza interpretacja stanowi ponowne rozstrzygnięcie tej samej sprawy w wyniku orzeczenia Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Op 142/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 23/20.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t. j. Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z poźn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 5a ustawy:

Towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (…).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:

Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy,

Dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 i 2 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

1.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy wynosi 8%.

Natomiast, jak stanowi art. 146aa ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy:

W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%:

1.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%;

2.stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Na mocy art. 41 ust. 12 ustawy:

Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy:

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 – wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Przepis art. 41 ust. 12b ustawy stanowi, że:

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1)budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²,

2)lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Zgodnie z art. 41 ust. 12c ustawy:

W przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Według art. 2 pkt 12 ustawy:

Przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów, ustawa o podatku od towarów i usług, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów VAT stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316, z późn. zm.).

Zgodnie z tym rozporządzeniem, w dziale 11 mieszczą się budynki mieszkalne. Dział ten obejmuje grupy budynków: 111 – mieszkalnych jednorodzinnych, 112 – o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe, 113 – zbiorowego zamieszkania.

Należy zauważyć, że rodzaje usług wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy, których wykonanie w obiektach budowlanych lub ich częściach zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym daje podstawę do stosowania preferencyjnej stawki podatku od towarów i usług, nie zostały zdefiniowane w tej ustawie. Ustawodawca nie odesłał również w tej materii do stosowania definicji zawartych w innych ustawach, w szczególności w Prawie budowlanym. Dlatego należy przyjąć, że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy, w tym pojęcie remontu i budowy, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym.

Według Słownika języka polskiego (Elżbieta Sobol, Wydawnictwo Naukowe PWN Warszawa 2005, str. 70, kol. 2), przez budowę należy rozumieć m.in. wznoszenie budowli, budowanie (…). Natomiast „budować” to znaczy wznosić budowle, pomieszczenia, ich części lub zespoły.

„Przebudowa” – zgodnie z ww. Słownikiem języka polskiego (str. 770, kol. 1) – to zmiana istniejącego stanu czegoś na inny; ulepszenie, poprawienie czegoś.

W znaczeniu słownikowym („Współczesny słownik języka polskiego”, red. Bogusław Dunaj, wyd. Langenscheidt Polska Sp. z o.o.), „remont” oznacza zespół czynności, w których wyniku przywraca się sprawność, wartość użytkową jakiegoś obiektu, urządzenia, natomiast „montaż” to składanie, łączenie, ustawianie z poszczególnych części maszyn, urządzeń, budowli, zakładanie instalacji. Z kolei „instalować” oznacza zakładać, montować jakieś urządzenia techniczne. W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie „montaż” odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Pojęcie „modernizacja” – według cytowanego Słownika języka polskiego (str. 474, kol. 2) oznacza unowocześnienie i usprawnienie czegoś.

W świetle art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2018 r., poz. 966):

Za przedsięwzięcia termomodernizacyjne uznaje się przedsięwzięcia, których przedmiotem jest:

a)ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej oraz ogrzewania do budynków mieszkalnych, budynków zbiorowego zamieszkania oraz budynków stanowiących własność jednostek samorządu terytorialnego służących do wykonywania przez nie zadań publicznych,

b)ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie strat energii pierwotnej w lokalnych sieciach ciepłowniczych oraz zasilających je lokalnych źródłach ciepła, jeżeli budynki wymienione w lit. a, do których dostarczana jest z tych sieci energia, spełniają wymagania w zakresie oszczędności energii, określone w przepisach prawa budowlanego, lub zostały podjęte działania mające na celu zmniejszenie zużycia energii dostarczanej do tych budynków,

c)wykonanie przyłącza technicznego do scentralizowanego źródła ciepła, w związku z likwidacją lokalnego źródła ciepła, w wyniku czego następuje zmniejszenie kosztów pozyskania ciepła dostarczanego do budynków wymienionych w lit. a,

d)całkowita lub częściowa zamiana źródeł energii na źródła odnawialne lub zastosowanie wysokosprawnej kogeneracji.

Analiza powyżej przytoczonych przepisów prawa podatkowego prowadzi do wniosku, że warunkiem zastosowania obniżonej stawki podatku VAT, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie jest dwóch przesłanek. Po pierwsze, zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów mieszkalnych. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą wymienione czynności muszą zostać zaklasyfikowane do obiektów mieszkalnych objętych społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie jednej z przedstawionych przesłanek powoduje, że podatnik nie będzie mógł zastosować 8% stawki podatku.

Natomiast w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych przekraczających powierzchnię użytkową 300 m² oraz lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m², preferencyjną stawkę VAT w wysokości 8% stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej te obiekty do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że są Państwo czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Są Państwo producentem i mają Państwo zamiar wykonywać montaże produkowanych przez siebie systemów przeciwsłonecznych (usługa montażu wraz z towarem), tj. montaż markizy wraz z markizą. Ww. systemy są przygotowywane pod indywidualne zlecenie (wymiary) zamawiającego. Markiza jest rodzajem składanego daszka osłaniającego okno lub balkon, której konstrukcja jest trwale łączona z elewacją budynku (lokalu mieszkalnego), zwykle na tzw. kołki, jej sterowanie może odbywać się za pomocą silnika elektrycznego połączonego z instalacją elektryczną lub ze sterowaniem całego budynku mieszkalnego jednorodzinnego lub lokalu mieszkalnego lub może być sterowana ręcznie. Powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego lub budynku mieszkalnego jednorodzinnego, w którym wykonywana jest ww. usługa (w których montowane są ww. systemy przeciwsłoneczne) może przekraczać powierzchnię użytkową odpowiednio dla lokali – 150 metrów kwadratowych, a dla budynków – 300 metrów kwadratowych. Markiza będzie montowana nad balkonami lub tarasami lokalu lub budynku. Rozłożona markiza może wychodzić obrysem poza obszar tarasu lub balkonu. Zamontowanie tych systemów powoduje ograniczenie dopływu do wnętrza lokalu lub budynku światła i ciepła, a także nienagrzewanie się konstrukcji budynku, co ogranicza np. konieczność stosowania klimatyzatorów, a w konsekwencji ograniczenie zużycia energii. Istotą tej transakcji jest to, że ma być wykonana usługa, w ramach której mają Państwo obowiązek dostarczyć markizę zgodnie z żądaniem (zamówieniem) Klienta, materiały potrzebne do zamontowania markizy oraz wykonać czynności montażu markizy. Markizy wykonane są indywidualnie, zgodnie wymiarami, kolorystyką i rodzajem tkaniny wybranymi przez Klienta. Składają się z elementów: z aluminium, stali, tworzyw sztucznych, a także elementów tekstylnych (naturalnych lub sztucznych) jako poszycie markizy. Dodatkowo częścią składową może być silnik elektryczny, sterowanie bezprzewodowe, czy automatyka pogodowa (np. czujnik wiatru). Markizy montowane na elewacjach lub nad dachami przyczyniają się do ograniczenia nagrzewania się pomieszczeń mieszkalnych, a w konsekwencji w okresie letnim powodują ograniczenie zużycia prądu w celu chłodzenia czy wentylacji. Jeżeli przyjąć, że elementem konstrukcyjnym są ściany konstrukcyjne, w tym ściany zewnętrzne, nadproża, stropy, dach, stropodach, wieńce (dalej elementy konstrukcyjne) to markizy będą montowane do elementów konstrukcyjnych i będzie całkowicie do nich przymocowana. Markiza nie może być przymocowana jedynie np. do ocieplenia elewacji, z uwagi na jej wagę i rozmiary.

Odnosząc się do kwestii stawki podatku VAT dla usługi polegającej na montażu markiz w lokalu mieszkalnym lub budynku mieszkalnym jednorodzinnym wraz z ich dostawą, należy mieć na uwadze stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu wyrażone w wyroku z 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Op 142/19oraz stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażone w wyroku z 17 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 23/20, będących rozstrzygnięciami w tej sprawie.

WSA w Opolu wskazał, że zagadnienie w zakresie interpretacji art. 41 ust. 12 w zw. z art. 2 ustawy, zostało rozstrzygnięte uchwałą NSA z dnia 24 czerwca 2013 r., sygn. akt I FPS 2/13. Sąd zaznaczył, że wprawdzie powyższa uchwała zapadła w odmiennych okolicznościach faktycznych (dotyczyła montażu trwałej zabudowy meblowej z uprzednio nabytych komponentów), stąd też nie korzysta w niniejszej sprawie z mocy ogólnie wiążącej, wynikającej z art. 269 § 1 ppsa, jednakże z uwagi na tożsamość stanu prawnego oraz zbliżony stan faktyczny uchwała ta jest niezwykle istotną wskazówką interpretacyjną.

W powołanej uchwale NSA stwierdził m.in., że jeśli czynności te polegają na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz montażu komponentów w sposób tworzący wraz z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części trwałą zabudowę meblową to mają one charakter usługi. Elementem dominującym jest bowiem w takim przypadku ulepszenie lub unowocześnienie obiektu budowlanego lub jego części (lokalu mieszkalnego), zaś wydanie towaru w postaci elementów mebli wykonanych i dopasowanych do konkretnego obiektu, które następnie zostaną trwale związane z tym obiektem, ma charakter pomocniczy, niezbędny do wykonania usługi, tak jak zamontowanie okien lub drzwi w obiekcie budowlanym lub jego części. Wykonane na wymiar do konkretnego budynku lub lokalu i trwale powiązane z jego elementami konstrukcyjnymi komponenty meblowe nie funkcjonują w obrocie tak, jak ma to miejsce w przypadku mebli wolnostojących. Z tego względu do celów podatkowych nie można ich utożsamiać z dostawą towarów w postaci gotowych mebli, które nie mają żadnego trwałego związku z obiektem budowlanym lub jego częścią. Obniżona stawka podatku od towarów i usług znajduje zatem zastosowanie wtedy, gdy montaż komponentów meblowych następuje z wykorzystaniem elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu). NSA uznał, że w omawianym wypadku nie chodzi o jakiekolwiek wykorzystanie elementów konstrukcyjnych obiektu budowlanego (lokalu) przy wykonywaniu zabudowy meblowej, lecz jedynie takie, które przez konstrukcyjne połączenie komponentów meblowych i elementów obiektu budowlanego (lokalu) stworzy trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Tylko bowiem w takim zakresie można mówić o modernizacji obiektu budowlanego w rozumieniu art. 41 ust. 12 uptu. NSA uznał też, że montaż komponentów meblowych niezależnie od stopnia ich przetworzenia, do którego nie zostaną wykorzystane w sposób istotny elementy konstrukcyjne obiektu budowlanego (lokalu) nie korzysta z obniżonej stawki przewidzianej w tym przepisie. Po trwałym połączeniu komponentów meblowych z elementami konstrukcyjnymi obiektu budowlanego lub jego części komponenty te podnoszą standard takiego obiektu. Dlatego też należy uznać, że czynności, polegające na zaprojektowaniu, dopasowaniu oraz trwałym montażu takich komponentów w obiekcie budowlanym lub jego części, mieszczą się w pojęciu modernizacji obiektów budowlanych lub ich części. W przypadku zaś gdy modernizacja dotyczy obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym to wymienione wyżej czynności są objęte hipotezą normy wyprowadzonej z art. 41 ust. 12 uptu. Oznacza to, że do takich czynności ma zastosowanie preferencyjna stawka podatku, o której mowa w ust. 2 tego artykułu. Stanowisko to znalazło akceptację także w innych orzeczeniach (np. wyroki NSA z 25 września 2013 r., I FSK 1358/12 i z 22 listopada 2013 r., I FSK 733/12).

Sąd wskazał, że w rozpatrywanej sprawie dla oceny charakteru usług świadczonych przez Spółkę kluczowe znaczenie ma wykładnia użytego w art. 41 ust. 12 uptu terminu „modernizacja”.

Sąd zauważył, że w zaskarżonej interpretacji trafnie organ wywiódł, że wobec braku ustawowej definicji w ustawie podatkowej użytych w ww. przepisie terminów, przy ich interpretacji należało posiłkować się ich znaczeniem w języku powszechnym. Sąd stwierdził, że z oczywistych względów przedmiotowe usługi nie stanowią ani dostawy, ani budowy, czy przebudowy obiektów budowlanych. Opis przedstawionego we wniosku stanu faktycznego nie wskazuje również na kwalifikację tych czynności jako remontu, przez co należy rozumieć doprowadzenie jakiegoś budynku, lokalu lub urządzenia do stanu używalności, przywrócenie poprzedniej funkcjonalności.

Zgodnie ze Słownikiem języka polskiego za „modernizację” uważa się unowocześnienie, ulepszenie czegoś (tu obiektu budowlanego lub jego części).

Sąd zauważył, że jak przyjmuje się w orzecznictwie (zob. wyrok WSA w Poznaniu z 20 grudnia 2017 r. o sygn. I SA/Po 852/17) o tym, czy usługa montażu markiz jest usługą modernizacji budynku w rozumieniu art. 41 ust. 12 uptu, decyduje charakter tych czynności. Modernizacja zachodzić będzie, gdy przedmiotem montażu są takie elementy, które nie tylko zwiększają użyteczność, czy funkcjonalność, ale również są tak montowane na stałe, że tworzą wraz z konstrukcją budynku jedną całość.

Sąd przyznał rację organowi interpretacyjnemu, że w świetle powołanej wyżej uchwały I FPS 2/13, dla oceny, czy charakter świadczonych usług, polegający na montażu markiz odpowiada zakresowi znaczeniowemu pojęcia modernizacja istotne znaczenie ma sposób tego montażu, który powinien w sposób trwały łączyć montowane elementy z elementami konstrukcyjnymi budynku/lokalu, spełniając jako całość określoną funkcję użytkową.

Sąd nie zgodził się jednak, że warunek trwałości uznaje się za zrealizowany jedynie wówczas, gdy w przypadku rozłączenia owej konstrukcji następuje nieodwracalne zniszczenie zamontowanych komponentów lub elementów konstrukcyjnych budynku. Warunek taki nie wynika bowiem ani z treści art. 41 ust. 12 uptu, ani z omawianej uchwały.

Sąd zauważył, że jak trafnie wskazał Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 20 lutego 2018 r., sygn. akt I FSK 846/16:

Przedmiotowa uchwała nie uzależnia dopuszczalności zaliczenia takiego, jak opisany przez skarżącą, rodzaju czynności do usług modernizacyjnych, o których mowa w art. 41 ust. 12 uptu, od nieodwracalności montażu, a jedynie wskazuje na trwały charakter połączenia komponentów zabudowy z elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego, tworzących trwałą zabudowę spełniającą jako całość określoną funkcję użytkową. Z uchwały tej nie wynika natomiast, że o trwałym charakterze połączenia zabudowy meblowej z elementami konstrukcyjnymi lokalu mieszkalnego można mówić wyłącznie wtedy, gdy zabudowa meblowa jest zamontowana w sposób ingerujący w substancję budynku, uniemożliwiający demontaż takiej zabudowy bez uszkodzenia jej komponentów lub elementów konstrukcyjnych lokalu.

Podobnie wypowiedział się ten Sąd także w wyroku z 6 marca 2018 r., sygn. akt I FSK 793/16.

Sąd opowiedział się za szerszym rozumieniem pojęcia „modernizacja”, z akcentowaniem takich istotnych cech obiektu budowlanego po wykonaniu usług instalacyjnych, jak podniesienie standardu obiektu budowlanego, m.in. przez jego ulepszenie lub unowocześnienie.

W ocenie Sądu, taki kierunek wykładni art. 41 ust. 12 wynika z cytowanej wyżej uchwały NSA w sprawie I FPS 2/13. Jak wskazał Sąd, takie stanowisko znajduje również potwierdzenie w licznych orzeczeniach sądów administracyjnych: NSA z 20 lutego 2018 r., sygn. akt I FSK 846/16 i z 28 września 2016 r., sygn. akt I FSK 227/15, wyroku WSA w Poznaniu z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I SA/Po 852/17 i wyroku WSA w Gdańsku z 12 lipca 2016 r. sygn. akt I SA/Gd 624/16.

Sąd stwierdził, że w opisanym we wniosku stanie faktycznym nie znajduje uzasadnionych podstaw kwalifikowanie przez organ montażu markiz jako elementów wyposażenia.

Sąd stwierdził, że z opisu sprawy jednoznacznie wynika, że połączenie markizy z elementami konstrukcyjnymi budynku/lokalu spełnia cechę trwałości, to jest zdatności do użytku przez dłuższy czas, pozwalającą na kwalifikację wykonywanych przez Skarżącą usług jako czynności modernizacji. Nie ulega bowiem wątpliwości, że w wyniku montażu naruszona zostaje substancja budynku, co powoduje ingerencję budowlaną w stopniu pozwalającym na uznanie, że montowany element staje się integralną częścią budynku, stanowiąc z nim jedną całość. Sąd zauważył, że wprawdzie zespolenie markizy z elementami konstrukcyjnymi budynku nie jest nieodwracalne, jednakże warunek taki nie jest konieczny dla uznania, że usługa montażu markiz stanowi modernizację, w rozumieniu art. 41 ust. 12 uptu.

W ocenie Sądu, oczywistym jest również, że wskutek wykonania omawianych usług dochodzi do ulepszenia, podniesienia standardu i funkcjonalności obiektu budowlanego, co stanowi immanentną cechę modernizacji.

WSA doszedł do wniosku, że z uwagi na opisany we wniosku stan faktyczny, nieuprawnione jest stanowisko organu interpretacyjnego, że wykonywana przez stronę usługa montażu markizy nie jest połączona w sposób trwały z elementami obiektu, a tym samym, że zabudowa ta nie może być uznana za modernizację budynku (lokalu).

Również Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z 17 marca 2023 r. sygn. akt I FSK 23/20, podzielając stanowisko Sądu pierwszej instancji wskazał, że z podanych elementów stanu faktycznego wynika, że połączenie markizy z elementami konstrukcyjnymi budynku/lokalu spełnia cechę trwałości, to jest zdatności do użytku przez dłuższy czas, pozwalającą na kwalifikację wykonywanych przez Skarżącą usług jako czynności modernizacji. Dostrzec tu należało, że w wyniku montażu naruszona zostaje substancja budynku, montowany element staje się integralną częścią budynku, stanowiąc z nim jedną całość (montaż jest związany z ingerencją w strukturę nieruchomości, a do ściany konieczne jest przykręcenie specjalnych uchwytów i konsol montażowych, przy użyciu specjalistycznych kotw chemicznych). Wprawdzie zespolenie markizy z elementami konstrukcyjnymi budynku nie jest nieodwracalne, jednakże, jak trafnie to ocenił Sąd pierwszej instancji, warunek taki nie jest konieczny dla uznania, że usługa montażu markiz stanowi modernizację, w rozumieniu art. 41 ust. 12 ustawy o PTU. Co tu równie istotne, skutkiem opisanych we wniosku usług jest m.in. uzyskanie przez obiekty których one dotyczą, nowych parametrów użytkowych oraz technicznych poprzez ograniczenie energii zużywanej na utrzymanie niskiej temperatury w obiekcie w okresie letnim oraz ochronę pomieszczenia przed przegrzaniem.

Należy zauważyć, że przy ustaleniu właściwej stawki podatku VAT decydujące znaczenie ma określenie, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dostarcza towar, czy świadczy usługę, czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Jeżeli przedmiotem sprzedaży jest usługa remontowa, budowlana, budowlano-montażowa, wówczas nie można z niej wyłączyć poszczególnych elementów kosztów do odrębnej sprzedaży, ponieważ obrotem podatnika jest uzgodniona kwota za wykonanie określonej usługi, bez względu na jej poszczególne elementy (materiały, robocizna, transport, zużyta energia, narzędzia, itp.). Wyliczenie, co składa się na wykonaną usługę ma istotne znaczenie informacyjne przy ustalaniu ceny, jednak nie może uzasadniać odrębnego kwalifikowania poszczególnych elementów zawartych w tym wyliczeniu (dla celów podatkowych).

Świadczenie kompleksowe (złożone), to zgodnie z orzecznictwem TSUE szereg działań podejmowanych przez podatnika na rzecz konsumenta, które z gospodarczego punktu widzenia tworzy jedną całość i z podatkowego punktu widzenia nie powinno być w sposób sztuczny dzielone.

Natomiast o tym, czy będziemy mieli do czynienia z dostawą towarów, czy świadczeniem usług, powinien przesądzić element, który w ramach danego świadczenia ma charakter dominujący (zob. np. wyroki TSUE: z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94, Faaborg – Gelting Linien; z dnia 25 lutego 1999 r. w sprawie C-349/96 Card Protection Plan Ltd p-ko Commissioners of Custom and Excise; z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, Levob Verzekeringen BV i OV Bank NV v Staatssecretaris van Financiën, z glosą P. Selera, opubl. Lex/el. 2010). Jeżeli elementem dominującym w ramach danej transakcji będzie wydanie towaru w celu przeniesienia prawa do rozporządzania nim jak właściciel, natomiast pozostałe czynności będą miały charakter pomocniczy lub uboczny, wówczas transakcja powinna być traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy. Natomiast w przypadku, gdy istotą transakcji będą inne czynności, to mimo że w ramach takiej transakcji może także wystąpić wydanie towaru, powinna być ona traktowana jako świadczenie usług.

Wobec powyższego, jeżeli przedmiotem sprzedaży ma być konkretna usługa, nie powinno się wyodrębniać poszczególnych elementów, które złożyły się na tę usługę i opodatkować ich osobno, ponieważ usługodawca sprzedaje określoną usługę, a nie elementy (koszty).

Z okoliczności sprawy wynika, że istotą wykonywanych przez Państwa czynności będzie dostawa i montaż markiz, których są Państwo producentem. Z charakteru wykonanych czynności wynika, że dominującą w tym przypadku jest usługa.

W tym miejscu należy zwrócić uwagę, że istotnym i podstawowym kryterium przy ustalaniu możliwości zastosowania obniżonej stawki podatku z art. 41 ust. 12 ustawy jest powstała w wyniku montażu cecha konstrukcyjna, taka jak trwałość połączenia z budynkiem elementów, które zostają zamontowane na skutek wykonania usługi, a zwłaszcza sposób ingerencji zastosowanego montażu w konstrukcję budynku (albowiem tylko montaż, który w sposób „istotny” wykorzystuje elementy konstrukcyjne budynku pozwoli na zastosowanie 8% stawki podatku).

Mając na uwadze wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Opolu z 25 września 2019 r., sygn. akt I SA/Op 142/19 oraz Naczelnego Sądu Administracyjnego z 17 marca 2023 r., sygn. akt I FSK 23/20 należy stwierdzić, że połączenie markizy z elementami konstrukcyjnymi budynku/lokalu spełnia cechę trwałości, to jest zdatności do użytku przez dłuższy czas, pozwalającą na kwalifikację wykonywanych przez Państwa Spółkę usług jako czynności modernizacji. W wyniku montażu naruszona zostaje substancja budynku, montowany element staje się integralną częścią budynku, stanowiąc z nim jedną całość (montaż jest związany z ingerencją w strukturę nieruchomości, a do ściany konieczne jest przykręcenie specjalnych uchwytów i konsol montażowych, przy użyciu specjalistycznych kotw chemicznych). Skutkiem opisanych we wniosku usług jest m.in. uzyskanie przez obiekty których one dotyczą, nowych parametrów użytkowych oraz technicznych poprzez ograniczenie energii zużywanej na utrzymanie niskiej temperatury w obiekcie w okresie letnim oraz ochronę pomieszczenia przed przegrzaniem. Zatem, wskutek wykonania opisanych we wniosku usług dochodzi do ulepszenia, podniesienia standardu i funkcjonalności obiektu budowlanego, co stanowi immanentną cechę modernizacji.

W konsekwencji, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz wskazane przepisy prawa, a także uwzględniając stanowiska wyrażone w ww. wyrokach należy uznać, że świadczone przez Państwa usługi montażu i dostawy markiz, w lokalu mieszkalnym lub budynku mieszkalnym jednorodzinnym, należy traktować jako usługę modernizacji, która będzie podlegała opodatkowaniu według stawki podatku w wysokości 8% na podstawie art. 41 ust. 2 w zw. z art. 41 ust. 12 ustawy, art. 146a pkt 2 ustawy oraz art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Przy czym zauważyć należy, że w sytuacji gdy powierzchnia użytkowa lokalu mieszkalnego przekroczy 150 m² lub powierzchnia budynku mieszkalnego przekroczy 300 m², stawka podatku, o której mowa w ust. 2, będzie miała zastosowanie tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej lokal/budynek do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Tym samym, Państwa stanowisko jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania pierwotnej interpretacji, tj. 7 lutego 2019 r.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t. j. Dz. U. z 2023 r. poz. 1634 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Warszawska 5, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (t. j. Dz. U. z 2022 r. poz. 2651 ze zm.).