Wyrok NSA z dnia 19 lutego 2013 r., sygn. II FSK 1300/12

1. Skoro ze stanu faktycznego sprawy wynikało, że w związku z kwalifikacją zakładu zagranicznego zgodnie z art. 5 ust 1 i ust 2 umowy między rządem Rzeczpospolitej Polskiej a rządem Finlandii, opodatkowanie dochodów uzyskanych przez stronę skarżącą w Finlandii powinno mieć miejsce tylko w Polsce, a więc według zasad wynikających z ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych. Wobec tego organy podatkowe nie mogły naruszyć przepisów art. 23 ust 1 lit a) regulujących sposoby uniknięcia podwójnego opodatkowania i art. 24 ust. 1 wskazującego na koniczność równego traktowania obywateli umawiających się państwa tej umowy.

2. Adresatem art. 25 ust 1 umowy o unikaniu podwójnego opodatkowania zawartej między Polską a Finlandią jest wyłącznie podatnik objęty regulacjami tej umowy, a nie organy podatkowe. W wypadku natomiast, gdy wynik zakończonej procedury wzajemnego porozumiewania się ma wpływ na treść wydanej decyzji, wówczas podatnik może wystąpić do organu podatkowego o wznowienie postępowania na podstawie art. 240 § 1 pkt 10 Ordynacji podatkowej.

Teza od Redakcji

Naczelny Sąd Administracyjny w składzie: Przewodniczący - Sędzia NSA Antoni Hanusz (sprawozdawca), Sędzia NSA Jacek Brolik, Sędzia NSA Tomasz Kolanowski, Protokolant Agata Grabowska, po rozpoznaniu w dniu 19 lutego 2013 r. na rozprawie w Izbie Finansowej skargi kasacyjnej A. T. od wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z dnia 20 grudnia 2011 r. sygn. akt I SA/Wr 1429/11 w sprawie ze skargi A. T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej w W. z dnia 1 sierpnia 2011 r. nr [...] w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. 1) oddala skargę kasacyjną, 2) zasądza od A. T. na rzecz Dyrektora Izby Skarbowej w W. kwotę 1200 (słownie: jeden tysiąc dwieście) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania kasacyjnego.

Uzasadnienie

1. Zaskarżonym wyrokiem z dnia 20 grudnia 2011 r., I SA/Wr 1429/11 Wojewódzki Sąd Administracyjny we Wrocławiu oddalił skargę A.T. na decyzję Dyrektora Izby Skarbowej we W. w przedmiocie podatku dochodowego od osób fizycznych za 2008 r. Ze stanu faktycznego sprawy przyjętego przez Sąd pierwszej instancji wynika, że w rozpatrywanym roku podatkowym skarżący realizował na terytorium Finlandii usługi wynikające z umowy zawartej z niemieckim zleceniodawcą polegające na wykonaniu rysunków technicznych. Skarżący prowadził w W. biuro inżynierskie, natomiast wedle umowy zawartej z niemiecką firmą wykonanie rysunków miało odbywać się na terytorium Finlandii w siedzibie fińskiego przedsiębiorcy. W czasie realizacji umowy skarżący był czasowo zameldowany na terytorium Finlandii, dokonał także zgłoszenia w fińskich organach podatkowych. Siedziba firmy strony była w tym okresie w Polsce. Dla swojej działalności gospodarczej skarżący nie posiadał w Finlandii żadnego adresu. W Polsce skarżący był zameldowany na pobyt stały i w kraju zameldowania znajdował się ośrodek jego interesów życiowych. W okresie obowiązywania przedmiotowej umowy podatnik wykonywał także w Polsce usługi związane z zakresem swojej działalności na rzecz innych kontrahentów. Z tytuły wykonywanych usług w ramach umowy z kontrahentem niemieckim podatnik uzyskał w 2008 r. przychód w wysokości 235.483,19 zł, który wykazał w zeznaniu rocznym PIT-36L za ten rok, dokonując jednocześnie zapłaty podatku w Polsce z tytułu osiągniętych w tym okresie dochodów.